Bierze udział dwóch graczy. Jeden jest panem, drugi sługą. Pan prosi sługę o coś prostego. Sługa blokuje pytanie i wyjaśnia dlaczego dana czynność nie jest możliwa. Pan to akceptuje i prosi o coś innego, co też okazuje się być niemożliwe do zrealizowania. Za każdym razem gdy sługa tłumaczy dlaczego dana rzecz jest niemożliwa do wykonania jego sytuacja się pogarsza, aż wszystko okazuje się katastrofą.

Przykład:

• Janie, podaj mi szklankę brandy.
• Tak jest. Przepraszam, sir, ale nie mogę, ponieważ skończyło się brandy.
• Dobrze, więc podaj mi szklankę whisky.
• Tak jest. Przepraszam sir, ale skończyło się też whisky.
• Serio? W takim razie podaj mi jakikolwiek alkohol.
• Sir, nie mamy alkoholu.
• Janie, czy znowu wczoraj piłeś?
• No cóż, mieliśmy wczoraj w nocy małą imprezę, sir.
• Rozumiem. Podaj mi więc szklankę wody z kuchni.
• Tak jest, sir. Sir, rury pękły w kuchni.
• W takim razie podaj mi wody z oczka wodnego.
• Tak jest, sir. Ale oczko wodne nie ma wody, sir.

I tak dalej, aż okaże się, że ekipa miała imprezę, podczas której zaczęła palić się kuchnia i użyli wody z oczka wodnego by ugasić pożar, i tak dalej. W końcu jedynym pomieszczeniem, które pozostało w nienaruszonym stanie jest gabinet pana, a cała reszta posiadłości spłonęła a wszyscy słudzy nie żyją. A wszystko z całkiem logicznego powodu.

Chodzi o to by sługa łączył wszystkie elementy, o jakich wspomina pan, w jedną katastrofę. W tym aspekcie ta gra przypomina grę Borys.

Angielska nazwa gry: Master Servant Disaster