Scenka jest grana wierszem. Pierwszy gracz mówi pierwszy wers. Kolejny gracz rymuje do tego wersu i podaje kolejny. I tak dalej.
Gracze, którzy zbyt długo będą się zastanawiać, „giną” (okrzykiem publiczności) i są zastępowani przez kolejnego gracza. Chodzi o to by historia toczyła się dalej, a gracze, którzy nie mogą wymyślić dobrego rymu zginęli, niż rozwalili historię.
Zobacz też: Strofy
Angielska nazwa gry: Rhymes
To gra podobna do gry Historia albo śmierć. Weź sugestię i zaśpiewajcie piosenkę do tej sugestii. Kiedy prowadzący wskaże inną osobę, kontynuuje ona piosenkę. Muzyka i słowa muszą pasować idealnie, w przeciwnym razie gracz odpada.
Można to zrobić bez muzyka. Bez muzyka jest nieco łatwiej, gdyż rytm można łatwiej zaburzyć. Z drugiej strony kontynuowanie linii melodycznej może być cięższe.
Angielska nazwa gry: Sung Story Die
Gracze grają scenkę (być może na podstawie sugestii od publiczności) ale nie mogą używać litery 'P’ (lub jakiejkolwiek innej). Kiedy gracz użyje zakazanej litery, publiczność krzyczy „Giń!” i gracz jest zastępowany przez kolejnego gracza. Scenka jest kontynuowana, a nowy gracz przejmuje postać graną przez poprzednika.
Angielska nazwa gry: No P
Grana jest scenka, w której każda następna kwestia musi się rozpocząć od ostatniej litery poprzedniego zdania.
Angielska nazwa gry: Last Letter Scene
Grę zaczyna 4-6 graczy. Potem publiczność odsyła jednego gracza ze sceny. Pozostali gracze odgrywają jeszcze raz tą scenkę powtarzając wszystko co się stało za pierwszym razem. Potem kolejna osoba zostaje wyeliminowana. Jest to powtarzane dopóki ostatnia osoba nie będzie musiała samodzielnie odtworzyć scenkę.
Są różne możliwości powtórzenia oryginalnej scenki, nawet z jednym graczem na scenie. Gracz może wykonać monolog, zagrać wszystkie osoby sam, co uzna za stosowne.
Można to grać na pokazach improwizacji, ale jest to też świetne ćwiczenie na słuchanie i koncentrację.
Znane również jako: Robinson
Angielski tytuł gry: Survivor
Gracze stają w rzędzie. Publiczność podaje tytuł historii. Można również wziąć gatunek, w jakim historia ma się dziać. Jeden z graczy jest dyrygentem, który wskazuje osobę, która ma opowiadać historię. Może on dowolnie zmieniać opowiadającego historię, który musi kontynuować historię od punktu, w którym skończyła osoba poprzednia, nawet jeśli było to przerwanie wpół zdania czy nawet słowa. Gra kończy się, gdy historia dociera do puenty.
Jeśli gracz się zawaha lub nie zacznie od dokładnie tego samego miejsca, w którym skończyła osoba poprzednia, publiczność krzyczy „Giń”, a gracz zostaje eliminowany z opowiadania. Ostatni pozostały gracz puentuje historię.
Zobacz też: Dyrygent
Angielski tytuł gry: Story Story Die
Odgrywana jest scenka, w której można posługiwać się tylko i wyłącznie pytaniami. Gracz, który użyje zdania twierdzącego zamiast pytania lub za długo będzie się zastanawiał, zostaje odesłany ze sceny przez publiczność (krzyczy ona „Giń” lub po prostu buczy), a na scenie pojawia się kolejna osoba. Nowy gracz przejmuje postać gracza schodzącego.
Uwagi
Pomimo tego, że pytania często są niemile widziane w improwizacji (patrz Pytania i Unikanie), w tej grze chodzi o to by przy ich pomocy budować historię. To oznacza, że każde pytanie powinno dostarczać jakichś informacji oraz powinno posuwać akcję do przodu. W związku z tym kolejni gracze powinni zaakceptować wszystkie informacje, jakie pojawiły się w poprzednich pytaniach.
Znane również jako po prostu Pytania.
Angielska nazwa gry: Only Questions
Filmy
Gracze stają w rzędzie. Gospodarz pyta publiczność o sugestię czegoś, na co można poderwać. Gracze podają więc sugestie tekstów na podryw zawierających się w podanej przez publiczność kategorii.
Odmiany
Zamiast gry typu wolnego można to grać jako regularną grę. W tym przypadku na scenę zaprasza się jedną panią. Kilku graczy kolejno podaje teksty na podryw oparte o sugestię publiczności. Jeśli tekst będzie słaby, zaproszona pani wraz z publicznością ma prawo uśmiercić gracza słowem „Giń”.
Źródło
Gra została wymyślona przez gdańską grupę impro: W Gorącej Wodzie Kompani
Zobacz też: Najgorsze na świecie. Zobacz też: Scenki z kapelusza.
Oznajmij publiczności, że za chwilę odbędzie się improwizowany wieczorek poetycki. Poproś o dwa niezwiązane ze sobą przedmioty lub słowa. Wszyscy gracze wygłaszają wiersz, w którym zawierają obie sugestie. Jeśli nie zawrą jednej z sugestii lub nie zrymują, publiczność krzyczy „Giń” a gracz popełnia na scenie samobójstwo.
Angielski tytuł gry: Beatnik Poet
Filmy
Ta scenka składa się z 24 kwestii. Pierwsza kwestia rozpoczyna się od podanej litery (np. 'E’). Odpowiedź na tą kwestię musi się zacząć literą 'F’, i tak dalej, dopóki cały alfabet nie zostanie wymieniony. Po literze 'Z’ następuje 'A’.
Gracze którzy się wahają albo użyją złej litery 'Giną’ i są zastępowani przez kolejnego gracza. Osoba zastępująca przejmuje postać gracza schodzącego.
Uwagi
Przypominaj graczom, by nie trzymali się kurczowo gry – jeśli nie potrafisz wymyśleć dobrego zdania, które rozwinie historię, lepiej 'zginąć’ niż zniszczyć historię (patrz Rycerstwo).
Angielska nazwa gry: Alphabet Game