Format | Improwizacja od kuchni

Opowieść obrazkowa

Na scenie aktorzy „podnoszą się” z pozycji leżącej (jak w książce dla dzieci z rozkładanymi obrazkami) podczas gdy narrator opowiada historię lub wprowadza kolejne sceny. Narrator może „wyciągnąć zakładkę” lub „zakręcić kołem” by wprowadzić trochę akcji na stronie. Uzasadnienie powinno leżeć zarówno po stronie narratora, jak i aktorów w różnych momentach historii.

Cała historia może być „opowiedziana” przez narratora lub poprzez przewracanie kartki jako mechanizm Edycji. W drugim przypadku, kiedy scena „powstaje”, gracze mogą rozmawiać i chodzić po scenie.

Odmiany

Pamiętaj, że gracze mogą powstawiać jako przedmioty. To może być dobry sposób na pracę z przedmiotem pantomimicznym.

Angielska nazwa gry: Pop-up Storybook

Kategoria: Gry | Możliwość komentowania została wyłączona

Pięć cztery trzy dwa jeden

To format długiej formy improwizowanej, który w pewnym stopniu przypomina Harolda.

5-4-3-2-1 może być rozgrywany w ilości od 4 do 12 graczy. W tym formacie publiczność podaje 5 różnych motywów, przedmiotów emocji, miejsc lub sytuacji. Potem następuje 5 rund scenek.

W pierwszym akcie granych jest 5 scenek, z których każda bazuje na jednej sugestii publiczności. Te scenki są ze sobą niezwiązane. Po pierwszej rundzie publiczność decyduje która z tych pięciu scenek nie ma być kontynuowana.

W drugim akcie pozostałe 4 scenki są kontynuowane i zaczynają się pojawiać związki pomiędzy scenkami. Ponownie po zakończeniu tej rundy publiczność decyduje którą scenkę odrzucić.

To się powtarza do 4 aktu, w którym pozostają tylko dwie scenki. W piątym akcie te scenki łączą się w scenie finałowej. Ta forma może być grana z lub bez rekwizytów i/lub reżysera.

Odmiany

To może być również grane bez opuszczania linii fabularnych. Jednak w takim wypadku lepiej ograniczyć się do 3 scenek.
Znane również jako Tryptyk lub Mozaika.

Angielski tytuł formy: Five Four Three Two One

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Goon River

Ten format składa się z monologów. Historia jest opowiadana, nie odgrywana. Gracze (zwykle 3 lub 4) stają w rzędzie przed publicznością. W oparciu o sugestię publiczności opowiadają tą samą historię, każdy z perspektywy swojej postaci w historii.

Gra zwykle zaczyna się od przedstawienia każdej postaci. Kolejność w jakiej postaci mówią nie jest ważna, dopóki mówią wszyscy.

Po wprowadzeniu zaczyna dziać się akcja. Każda postać opowiada o zdarzeniach ze swojej perspektywy i każda z postaci dodaje od siebie coś do historii.

Kontynuujcie (i miejcie na uwadze by każda postać się udzielała) i Wprowadzajcie ponownie tak długo jak akcja jest interesująca.

Uwagi

To świetny sposób na ćwiczenie monologów!
Ta gra może być również grana jako krótka forma.
Wiele grup zwykle kończy opowieść śmiercią jednej lub więcej postaci.

Angielski tytuł formuły: Goon River

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Impro Mecz

Ten format nie ma konkretnej nazwy i jest popularny głównie w krajach francuskojęzycznych. Istnieje liga improwizacji w prawie każdym francuskojęzycznym kraju. Te ligi spotykają się co roku by rywalizować o mistrzostwo świata.

Format jest modelowany na mecz hokeja: 2 drużyny po 6 graczy, 3 mężczyźni i 3 kobiety, możliwy dodatkowo trener, grają w 3 30-minutowych rundach, na scenie przypominającej lodowisko do hokeja. Rozgrywki prowadzi sędzia wraz z dwoma pomocnikami.

Sędzia losuje wyzwania z pojemnika. Wyzwania mogą być połączone lub własne. Połączona scena improwizowana angażuje obie drużyny. Własne wyzwania są odgrywane dwa razy, za każdym razem przez graczy z jednej drużyny. Wyzwania składają się z:

Tytułu scenki: to może być cokolwiek
Ilości graczy z drużyn: może być dowolna lub określona. Możliwe jest również określenie płci, np. '2 kobiety z drużyny pierwszej i dowolna ilość graczy z drużyny drugiej’
Kategoria: to może być cokolwiek, przykładowo: Science Fiction, Dramat, Dostojewski, Western, Musical, Opera, Bez słów lub Bez dźwięków oraz Ciąg dalszy nastąpi, gdy drużyna ma kontynuować scenkę rozpoczętą przez inną drużynę.
Czas: może się wahać od 20 minut do nawet 30 sekund.

Podczas scen improwizowanych sędzia może wejść w scenę i odgwizdać przewinienie. Możliwe przewinienia: Lanie wody, Nieprawidłowa ilość graczy, Naruszenie motywu (lub tytułu), Dezorientacja, Przeszkadzanie, Nieczyste zagranie, Blokowanie itd. Każde przewinienie jest sygnalizowane poprzez gest. Podczas wchodzenia na występ publiczność dostaje „kartę przewinień” z gestami i wyjaśnieniami błędów. Przewinienia mogą dotyczyć gracza lub całej grupy. Gdy drużyna zbierze 3 przewinienia, konkurencyjna grupa zdobywa punkt. Gdy gracz zbierze 3 przewinienia, zostaje wyłączony z gry na 5-10 minut.

Każda osoba z publiczności dostaje kapcia. Może on być rzucony na scenę, gdy publiczności nie podoba się scena improwizowana lub też w sędziego gdy podejmie niesprzyjającą decyzję.

Po każdej rundzie liderzy grup mogą poprosić sędziego o wyjaśnienie przewinienia, a potem publiczność głosuje. Każda drużyna ma swój kolor, publiczność dostaje kolorowe kartki do głosowania.

Po 3 30-minutowych rundach wiemy która drużyna zwyciężyła. Na końcu gwiazda lub lokalna osobistość wręcza „gwiazdy” trzem najlepszym graczom.

To bardzo sztywny format, w którym wszystko oprócz scenek jest ustalone. Istnieje konkretna procedura, według której przeprowadzany jest pojedynek, nawet liczba graczy we własnych i wspólnych scenkach jest określona. Chodzi o to, że sztywność formatu dobrze kontrastuje improwizację, w której zdarzyć się może dosłownie wszystko.

Angielska nazwa formatu: Impro Match

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Improsporty

Improsporty (ComedySports) zapoczątkował Dick Chudnow w 1984 roku w Milwaukee (USA). To format pojedynku improwizowanego, który przypomina Sporty Teatralne Keith’a Johnstone’a.

W formule improsportów dwie grupy rywalizują ze sobą o punkty przyznawane przez publiczność. Sędzia nadzoruje pojedynek, pilnuje czasu gier, odgwizduje przewinienia i wybiera sugestie od publiczności. Typowy pojedynek w formule improsportów składa się z 7-12 gier wyciąganych z koszyka z mnóstwem gier improwizowanych (wiele z nich będzie można znaleźć w dziale Gry impro na naszej stronie).

W Polsce pełna formuła improsportów w przypadku występów dwóch grup nie jest stosowana. Stosowane jest za to luźne ujęcie powyższych zasad: punktowana jest tylko część gier, rolę gospodarzy przejmują liderzy grup, lista gier jest ustalona wcześniej a sędzia w pojedynkach nie jest w ogóle brany pod uwagę.

Angielska nazwa formatu: ComedySportz

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Sporty Teatralne

Sporty Teatralne to w zasadzie zbiór formatów. Oto podsumowanie głównych zasad, a na końcu znajdą się opisy różnych subformatów.

Gra jest zapowiadana przez Gospodarza, który robi rozgrzewkę publiczności oraz przedstawia sędziów i dwie drużyny
Gra jest prowadzona przez sędziów
Każda gra ma ustalony czas
Rzut monetą decyduje o tym, kto pierwsze rozpocznie grę
Wyzywający są pierwsi. Możliwymi wyzwaniami są klasyczne gry, ale w zasadzie każda gra jest dobra. Jedna drużyna może postawić wyzwanie drugiej by odegrała możliwie jak najnudniejszą scenkę
Grupa może protestować lub uchylić się od wyzwania. Sędziowie mogą zaakceptować protest, wtedy wyzywający muszą wymyślić nowe wyzwanie. Przyczyną odrzucenia wyzwania może brzmieć „już to dziś graliśmy”
Sędziowie mają trąbkę, którą mogą sygnalizować ostrzeżenie o nudzie. Po ostrzeżeniu scenka powinna być dokończona jak najszybciej
Sędziowe mogą sygnalizować przewinienia, np za obsceniczność, mądrzenie się czy cokolwiek. Ukarany gracz musi mieć na głowie wiadro przez określoną ilość minut
Scenki muszą kończyć się o czasie. Sędziowie sygnalizują czas i ostrzegają graczy, np kiedy zostaje im 30 sekund. Mogą też użyć sygnału dźwiękowego, po którym scenka musi się skończyć
Po każdym wyzwaniu (granym przez obie drużyny) publiczność oklaskami wybiera zwycięzcę rundy. Zwycięzcy dostają 5 punktów, przegrani 0.
Cały występ trwa około 45 minut

Odmiany

Niektóre grupy pozwalają sędziom na wybieranie wyzwań. Inne grupy pozwalają zwycięzkiej drużynie zagrać dowolną scenkę.

Duńska odmiana: w tym formacie jest tylko jeden sędzia, zwany Ombuds. Ombuds jest zarówno Komenatorem, Gospodarzem jak również liczy punkty.

Ten format jest często grany z rekwizytami i scenografią. Efekty dźwiękowe i świetlne również są wykorzystywane. Duńska wersja jest nieco prostsza i może być wykorzystana do gry przez nowicjuszy.

Niektóre grupy zaczynają wieczór od 20-minutowej duńskiej odmiany a po przerwie grają pełną 45-minutową wersję.

Sporty Teatralne są rozgrywane na całym świecie a drużyny z różnych miast i grup często stają do pojedynku.

Twórcą Sportów Teatralnych jako formuły jest Keith Johnstone.

Zobacz też: Improsporty

Angielska nazwa formatu: TheatreSportz

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Harold

Harold to długa forma i składa się z kilku podformatów. Zasadniczo składa się z trzech elementów:

Scenki, zwykle 2 do 4 graczy
Gry improwizowane
Monologi

Ta forma zaczyna się od sugestii od publiczności. To może być naprawdę cokolwiek. Gracze zaczynają obudowywać sugestię i potem grana jest gra początkowa. W tej grze pojawia się wiele skojarzeń powiązanych z sugestią od publiczności. Grą początkową może być piosenka, monolog lub scenka wspólna oparta o sugestię od publiczności. Chodzi o to, by użyć elementów i motywów, które pojawią się w kolejnych częściach spektaklu.

Potem następują 3 rundy scenek, wszystkie oparte o motywy, które pojawiły się w grze początkowej. Każdy akt składa się z 3 scenek, wszystkie niezwiązane ze sobą, ale każda luźno nawiązuje do motywów i skojarzeń z gry początkowej. Skoro wszystkie motywy powstały od sugestii publiczności, publiczność powinna (miejmy madzieję) czuć jakieś powiązania pomiędzy scenkami.

Po pierwszym akcie grana jest gra improwizowana. Ta gra jest niezwiązana z 3 scenkami granymi wcześniej. Potem w drugim akcie każda z poprzednich trzech scenek jest kontynuowana, i zaczynają się tworzyć mniej lub bardziej oczywiste powiązania p0między scenkami. Po tej rundzie znowu jest grana gra improwizowana, potem każda z trzech scenek jest zakańczana.

Możliwe, że w trzecim akcie nie każda scenka jest kontynuowana. Scenki mogą zanikać lub nawet łączyć się ze sobą.

Harold może być grany z dużą liczbą graczy (nawet do 12 osób), gracze mogą grać w wielu scenkach jako te same lub różne postaci. Harold może być grany z lub bez rekwizytów i z lub bez reżysera.

To czy powinno się trzymać trzech aktów nie jest istotne. Jakakolwiek kombinacja gier i luźnych scenek, które mniej lub bardziej łączą się ze sobą mogą być określane jako Harold.

Angielska nazwa formuły: Harold

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

Cięcie

Ta Długa Forma może być grana przez 6-15 graczy. Dwoje graczy zaczyna scenkę, może opartą o sugestię od publiczności. W czasie scenki którykolwiek inny gracz krzyczy „Stop” lub „Cięcie” i rozpoczyna nową scenkę, wciągając jedną lub więcej osób do scenki.

Wszystkie scenki są przerywane w ten sposób, a w tej grze chodzi o to, by wszystkie scenki stworzyły jedną historię. Przerwane scenki mogą być kontynuowane później. Zwykle każdy gracz ma przypisaną tylko jedną postać.

Ta gra może być grana z lub bez reżysera. Znane również jako Telenowela.

Odmiany

Zwykle decydujcie się na gatunek przed startem gry. Możliwe gatunki to:

Telenowela, jak M jak Miłość, Dallas czy Na dobre i na złe
Dramat szpitalny, jak House czy Ostry dyżur
Dramat policyjny, jak Fala zbrodni, Kryminalni czy Oficer
Komedia romantyczna, jak Brzydula czy Seks w wielkim mieście

Angielski tytuł formuły: Cut

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona

BarPro

Ta nazwa zasugerowana przez Keitha Johnstone’a odnosi się do występów składających się z krótkich gier granych w małych pomieszczeniach, takich jak puby lub małe kluby komediowe.

W tej prostej formule ograniczona liczba graczy (4-6) gra w gry improwizowane zapowiadane i zwykle kierowane przez gospodarza. W niektórych grupach gracze zmieniają się w roli gracza i/lub kierowania występem.

Zwykle nie ma tu sędziów, tablic wyników ani nagród dla zwycięzców. Sugestie brane są od publiczności, wyciągane z kapelusza lub podawane przez gospodarza.

Z powodu braku miejsca zwykle nie ma tu rekwizytów, poza być może wieszakiem z kilkoma ubraniami i kilkoma kapeluszami. Gracze zwykle używają przedmiotów pantomimicznych.

Z tego co wiemy nazwa BarPro nie jest zastrzeżona.

Angielska nazwa formatu: BarPro

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania została wyłączona