Harold to długa forma i składa się z kilku podformatów. Zasadniczo składa się z trzech elementów:
- Scenki, zwykle 2 do 4 graczy
- Gry improwizowane
- Monologi
Ta forma zaczyna się od sugestii od publiczności. To może być naprawdę cokolwiek. Gracze zaczynają obudowywać sugestię i potem grana jest gra początkowa. W tej grze pojawia się wiele skojarzeń powiązanych z sugestią od publiczności. Grą początkową może być piosenka, monolog lub scenka wspólna oparta o sugestię od publiczności. Chodzi o to, by użyć elementów i motywów, które pojawią się w kolejnych częściach spektaklu.
Potem następują 3 rundy scenek, wszystkie oparte o motywy, które pojawiły się w grze początkowej. Każdy akt składa się z 3 scenek, wszystkie niezwiązane ze sobą, ale każda luźno nawiązuje do motywów i skojarzeń z gry początkowej. Skoro wszystkie motywy powstały od sugestii publiczności, publiczność powinna (miejmy madzieję) czuć jakieś powiązania pomiędzy scenkami.
Po pierwszym akcie grana jest gra improwizowana. Ta gra jest niezwiązana z 3 scenkami granymi wcześniej. Potem w drugim akcie każda z poprzednich trzech scenek jest kontynuowana, i zaczynają się tworzyć mniej lub bardziej oczywiste powiązania p0między scenkami. Po tej rundzie znowu jest grana gra improwizowana, potem każda z trzech scenek jest zakańczana.
Możliwe, że w trzecim akcie nie każda scenka jest kontynuowana. Scenki mogą zanikać lub nawet łączyć się ze sobą.
Harold może być grany z dużą liczbą graczy (nawet do 12 osób), gracze mogą grać w wielu scenkach jako te same lub różne postaci. Harold może być grany z lub bez rekwizytów i z lub bez reżysera.
To czy powinno się trzymać trzech aktów nie jest istotne. Jakakolwiek kombinacja gier i luźnych scenek, które mniej lub bardziej łączą się ze sobą mogą być określane jako Harold.
Angielska nazwa formuły: Harold