Bajka musicalowa wymaga 5-7 graczy i muzyka. Poproś publiczność o style muzyczne dla każdego gracza, potem poproś publiczność o sugestię ulubionej bajki z dzieciństwa. Gracze na zmianę śpiewają bajkę każdy w swoim stylu. Każdy gracz kontynuuje historię od miejsca, w którym skończyła poprzednia osoba aż do końca bajki.
Angielska nazwa formatu: Musical Fairy Tale
To Długa forma, która może być grana z dużą liczbą graczy. Format jest zainspirowany grą planszową Cluedo.
Podstawą formatu jest zebranie wielu postaci. Publiczność może podać powód zebrania i nadać każdemu graczowi postać. Jedna z postaci ma zostać zabita. Pozostałe postaci powinny mieć powód by zabić ofiarę. Można również użyć publiczności do jej wskazania lub pozwolić motywom ewoluować w trakcie występu. Jeden z graczy będzie detektywem. Opcjonalnie może on mieć pomocnika. Można też przygotować powód zebrania i opisy opstaci przed występem.
Format zacyzna się od zebrania. W pewnym momencie światła gasną, a kiedy się zapalają ponownie, ofiara nie żyje.
Następnie detektyw (lub detektywi) przesłuchują postaci (na osobności, ale inne postaci mogą przeszkadzać w przesłuchaniach). Każda postać powinna dawać wskazówki, że to ona jest zabójcą, jednocześnie zaprzeczając jakiemukolowiek uczestnictwu w morderstwie. Postaci mogą próbować sugerować, że zabójcą jest inny gracz. Wydarzenia wynikłe w trakcie przesłuchania mogą być odegrane jako flashbacki.
Po przesłuchaniu wszystkich postaci detektyw zbiera wszystkie postaci, jak książkach/filmach z Herkulesem Poirotem, i omawia motywy każdej z postaci. Ostatni omawiany gracz jest zabójcą.
Światła gasną, scena początkowa jest odgrywana ponownie, światła gasną, zapalają się i widzimy scenę morderstwa w zwolnionym tempie.
Angielska nazwa formatu: Murder Mystery
To ćwiczenie możesz przeprowadzić tylko raz z nową grupą. Powiedz im, że wszyscy są kurczakami w kurniku, na który w ciągu 30 sekund spadnie bomba atomowa. Powiedz graczom, by grali kurczaki jak najbardziej wiernie, potem daj im sygnał do startu. Każdy kurczak, który pokazuje, że wie o zbliżającej się bombie, oblewa ćwiczenie. Kurczaki nie mają pojęcia czym jest bomba.
W tym ćwiczeniu chodzi o pokazanie różnicy pomiędzy rzeczywistością graczy a rzeczywistością postaci.
Źródło
Ćwiczenie przypisywane jest Stelli Adler (jedynej Amerykance, o której wiadomo, że uczyła się bezpośrednio od rosyjskiego mistrza Konstantyna Stanisławskiego). Krąży legenda, że Marlon Brando załapał ćwiczenie i po prostu zaczął wysiadywać jajko podczas gdy inne kurczaki wariowały.
Angielska nazwa ćwiczenia: Nuclear Bomb Chicken
To zasadniczo ćwiczenie odwrotne do Imitacji: sprzedawca, zamiast imitowania postaci klienta, spróbuj zbudować całkowicie odwrotną postać.
Nakierunkowując w czasie sceny, zwróć uwagę graczom na następujące cechy:
Znane również jako: Przeciwne postaci
Angielska nazwa ćwiczenia: Opposite Characters
To ćwiczenie na budowanie postaci. Dwóch graczy odgrywa scenkę w sklepie. Jakość scenki nie jest ważna. Po prostu wejdź do sklepu, zrób zamówienie, zapłać i wyjdź. Weź jakikolwiek przedmiot (np. marchewka) i już mamy scenkę w sklepie z marchewkami. Jeden z graczy jest sprzedawcą, drugi klientem.
Chodzi o to by dać klientowi podstawę do zbudowania postaci. Klient wejdzie do sklepu w tej postaci, a drugi gracz (sprzedawca) próbuje jak najlepiej naśladować postać klienta.
Użyj poniższych trików jako kroków do budowy postaci.
To ćwiczenie jest dla dwóch graczy, ale każda ćwiczy coś innego:
Zobacz też: Sklep
Angielska nazwa ćwiczenia: Imitate
W grze biorą udział przynajmniej 4 osoby. Wszyscy są pracownikami firmy i mają rozwiązać konkretny problem w firmie. Zaczyna się od jednej osoby na scenie, które nieco zarysowuje problem i wzywa innych pracowników by razem wymyślić rozwiązania problemu. Każda wchodząca osoba narzuca sobie jakąś charakterystykę, którą przyjmują osoby obecne na scenie. Mogą to być jakieś gesty, sposób mówienia, zachowanie, emocja.
Gdy na scenie są już wszystkie osoby decydują się na konkretne rozwiązanie i schodzą w kolejności od ostatniej osoby dołączającej, konswkewntnie wracając do charakterystyk, które wprowadziły osoby wchodzące. Gracz schodząc musi uzasadnić zejście ze sceny.
Zobacz też: Autostopowicz
Ustawcie cztery krzesła by imitowały wnętrze samochodu. Jeden gracz zaczyna prowadzić samochów, a kolejny jest autostopowiczem. Autostopowicz ma konkretny nawyk, charakterystykę czy emocję, którą przejmuje kierowca.
Pozostali autostopowicze dołączają, każdy ze swoją charakterystyką lub emocją przejmowaną przez kierowcę i innych autostopowiczów w samochodzie. Kiedy samochód jest pełny, jeden z graczy opuszcza samochód by ustąpić miejsce kolejnej osobie.
Uwagi
Nie zapomnij uzasadnić opuszczenia samochodu.
Zobacz też: Charaktery
Angielska nazwa gry: Hitch Hiker
To Długa forma, która zaczyna się od kilku monologów, z których każdy jest oparty o postać stworzoną na bazie twarzy wyświetlonej na scenie.
Zbierz kilka zdjęć twarzy, nie pozwól graczom zobaczyć zdjęcia przed występem. Wybierz 3-5 graczy i losowo przypisz im twarz. Publiczność podaje informacje o twarzy, np. imię postaci, motywacje, pragnienia, tło społeczne, itd. Gracz następnie przedstawia postać w monologu, bazując się na obrazie, jak i na sugestiach publiczności.
Kiedy wszystkie postaci zostaną przedstawione grana jest seria scenek, w których przedstawione postaci grają główne role. Gracze, którzy dostali „twarz” nie grają innych postaci, ale pozostali gracze mogą grać postaci pomocnicze (i mogą grać więcej niż jedną postać).
Angielski tytuł formy: Faces
Zaimprowizuj scenkę umiejscowioną w recepcji hotelu. Jeden lub więcej graczy gra recepcjonistę, a pozostali gracze odgrywają gości przybywających i wyjeżdżających, gońców hotelowych, fachowców, co przyjdzie na myśl.
Gracze razem tworzą otoczenie – gdy tylko zostaną określone drzwi, roślina, biurko czy cokolwiek innego przez jakiegokolwiek gracza, pozostali powinni to przyjąć do wiadomości. Zobacz też Pokój.
Angielska nazwa ćwiczenia: Front Desk
Ta struktura improwizacyjna może być użyta zarówno jako Długa forma, jak i ćwiczenie.
Scena jest przygotowana na wzór pogrzebu, lub nocy przed pogrzebem. Jeden z graczy nie żyje, leży na środku sceny w widoczny sposób, np. na stole lub krzesłach służących za trumnę.
Publiczność sugesruje dziwny sposób śmierci, a potem odgrywana jest scenka śmierci. Może się tak zdarzyć, że osoby obecne na pogrzebie były świadkami śmierci. Po śmierci nieboszczyk wraca do trumny, a pozostali wracają do ceremonii pogrzebu.
Potem po kolei goście opowiadają w monologu o swoich wspomnieniach ze zmarłym. Po każdym monologu odgrywana jest scenka bazowana na monologu, na zasadzie flashbacku.
Angielska nazwa formatu: Funeral Service