Pięć cztery trzy dwa jeden
To format długiej formy improwizowanej, który w pewnym stopniu przypomina Harolda.
5-4-3-2-1 może być rozgrywany w ilości od 4 do 12 graczy. W tym formacie publiczność podaje 5 różnych motywów, przedmiotów emocji, miejsc lub sytuacji. Potem następuje 5 rund scenek.
W pierwszym akcie granych jest 5 scenek, z których każda bazuje na jednej sugestii publiczności. Te scenki są ze sobą niezwiązane. Po pierwszej rundzie publiczność decyduje która z tych pięciu scenek nie ma być kontynuowana.
W drugim akcie pozostałe 4 scenki są kontynuowane i zaczynają się pojawiać związki pomiędzy scenkami. Ponownie po zakończeniu tej rundy publiczność decyduje którą scenkę odrzucić.
To się powtarza do 4 aktu, w którym pozostają tylko dwie scenki. W piątym akcie te scenki łączą się w scenie finałowej. Ta forma może być grana z lub bez rekwizytów i/lub reżysera.
Odmiany
To może być również grane bez opuszczania linii fabularnych. Jednak w takim wypadku lepiej ograniczyć się do 3 scenek.
Znane również jako Tryptyk lub Mozaika.
Angielski tytuł formy: Five Four Three Two One