TAK, I

Podstawowa zasada. Istota improwizacji jednym słowem (no dobrze, dwoma). Po prostu budujemy akcję przez dodanie konkretnego szczegółu do czegokolwiek, co dzieje się na scenie. Nieważne co się dzieje, ważne aby podporządkować się temu i dodać coś od siebie.

ODPOWIEDŹ ZAWSZE JEST TAKA SAMA

W improwizacji nieważne jak brzmi pytanie, odpowiedzią jest zawsze „tak” i dodanie czegoś od siebie. Na przykład, w scence możesz usłyszeć pytanie: „Czy sprzedajesz ogrodzenia?”

Kuszącą odpowiedzią jest „Nie, nie sprzedaję niczego”. To może wywołać śmiech publiczności, ale spowoduje, że scenka utkwi w martwym punkcie i twój partner nie będzie miał pola do manewru. Po prostu powiedz „tak” i dodaj jeden lub kilka konkretnych szczegółów.

Lepiej powiedzieć: „Tak, proszę pana! W mojej ofercie mam ogrodzenia dla krów. Nawet dwutonowa krowa go nie przewróci.” Teraz coś się dzieje. Partner może działać swobodnie i kontynuować scenkę: „O nie! Mam dwie dwutonowe krowy, a one lubią łączyć siły. Pomyślmy, na razie mam je zamknięte na powierzchni pół akra. Ile metrów ogrodzenia będę potrzebował?”

Spójrzcie – dwoma wypowiedziami doszliśmy od niczego do zawiązania akcji.


WYRAŹNE SPOSOBY NA POWIEDZENIE „TAK, I”

Kilka łatwych, mocnych technik „tak, i”:

– by szybko budować rzeczywistość, zobacz ćwiczenie „umiejscowienie

– by scenka była na bardziej zaawansowanym poziomie, zobacz punkt kontynuacja gry


„TAK, I” POPRZEZ MÓWIENIE „NIE”

A: Kaśka, odkurz mieszkanie! Zetrzyj kurze!

B: Nie, Pawle! Od dzisiaj wszystko będzie inaczej! Zaprosiłam kilka przyjaciółek, by ci pokazać jak traktować kobiety. Przedstawiam ci Weronikę, rosyjską mistrzynię Strongwoman i Baśkę, która dopiero co wyszła z więzienia.

Użytym słowem jest „nie”, ale żona buduje rzeczywistość przez stawianie oporu mężowi. Postacie na scenie mogą być w konflikcie – to popycha scenę do przodu – ale aktorzy muszą zgadzać ze sobą podczas gry.


ZASTOSUJ OBIE OPCJE NARAZ

Jeśli usłyszysz pytanie, w którym masz dwie możliwości odpowiedzi do wyboru (pytanie „to lub to”), łatwą techniką odpowiedzi jest zaakceptowanie obu opcji.

A: Gdzie byś chciał być pochowany? Na Syberii czy Antarktydzie?

B: W obu miejscach. Chciałbym, żeby moje górna połowa mnie była pochowana na Syberii, symbolizuje ona półkulę północną. Natomiast moja druga połowa powinna być pochowana na Antarktydzie, ponieważ zawsze mi jest zimno w nogi. Przetnijcie mnie na pół.

Z drugiej strony, by wprowadzić więcej dramaturgii do sceny, możesz zignorować ograniczony wybór i zastosować 'tak, i’ w stosunku do domniemanego związku. Dlaczego osoba jest pytana gdzie ma być pochowana? Jeżeli błaga lub prosi o życie, możemy zareagować adekwatnie do sytuacji i akcja się rozwinie.

Zauważ, że zwykle jest ciężko twojemu partnerowi być zmuszonym do odpowiadania na pytanie typu „to lub to”. To ogranicza pole manewru, a 'tak, i’ pozwala na zwiększenie tego pola.

Źródło


Opublikowano 21-02-2010 przez wendy in category "Artykuły