5 Podstawowych zasad improwizacji

Oto zestaw Zasad Improwizacji, który krąży po internecie. Takich zestawów jest wiele, i będziemy dodawali kolejne. Nie różnią się one wiele, ale te różnice bywają pomocne w dostrzeżeniu tych najważniejszych zasad.

1) Nie odmawiaj

Odmowa to najczęstsza przyczyna niszczenia scenek. Za każdym razem gdy odrzucasz Ofertę złożoną przez twojego partnera scenicznego twoja scena niemal natychmiast daje po hamulcach. Przykład:
Gracz A: Cześć, jestem Jim. Witam w moim sklepie. Gracz B: To nie sklep, tylko samolot. A ty nie jesteś Jim, tylko antylopa.

2) Nie zadawaj otwartych Pytań

Otwarte pytania (typu „Kim jesteś?”) to zabójcy scen, ponieważ zmuszają twojego partnera do zaprzestania cokolwiek robił i wymyślenia odpowiedzi. Kiedy zadajesz otwarte pytanie swojemu partnerowi, zrzucasz odpowiedzialność za wymyślenie czegoś „interesującego” na partnera – więc nie grasz dalej scenki razem, ale zmuszasz jedną osobę by robiła więcej niż ty sam chcesz zrobić.

3) Nie musisz być śmieszny

Paradoksem w improwizacji jest to, że im bardziej starasz się nie być śmieszny tym śmieszniejsza będzie twoja scena. Dlaczego? Ponieważ najlepsza forma improwizacji jaką można wykonać to stworzenie „interesującej” sceny, niekoniecznie „śmiesznej”. Jeśli grasz interesującą scenę, dzieje się zaskakująca rzecz, gdyż ta scenka okazuje się śmieszna sama w sobie.

4) Będziesz wyglądał dobrze, jeśli sprawisz, że partner będzie wyglądał dobrze

Kiedy grasz w scenie, im mocniej sprawisz, by twój partner wyglądał na scenie lepiej, tym lepsza będzie scena oraz, jako bezpośredni rezultat, lepiej będziesz sam wyglądał. Często się zdarza, że gracze wchodzą na scenę i widać po nich, że mają świetny pomysł na postać dla siebie czy pomysł na zdarzenie w scenie. To brzmi dobrze póki co. Partner na scenie prawdopodobnie nie ma zielonego pojęcia co się święci we wrednym mózgu, więc nie ma jak zareagować. I nieważne jak genialny był to pomysł, jest w zasadzie nic nie warty jeśli scenka robi się do bani.

5) Opowiadaj historię

Opowiadanie historii to prawdopodobnie najłatwiejsza zasada improwizacji, ale najcięższa do wykonania. Prawdziwą magią improwizacji jest obserwowanie jak gracze biorą całkowicie niezwiązane ze sobą sugestie (jak hydraulik i taksówkarz sprzedający buty w kolonii trędowatych) i w jakiś sposób sprawienie „że historia się klei” . Jeśli te wszystkie niezwiązane ze sobą elementy w końcu się w jakiś sposób zaczną wiązać, następuje to w wyniku interesującej historii. Zasadniczo to właśnie gracze próbują robić i robią – opowiadają historię.