Montaż
To nazwa dla najbardziej ogólnej Długiej formy. Montaż to po prostu seria scenek, związanych ze sobą lub nie.
Angielska nazwa formuły: Montage
To nazwa dla najbardziej ogólnej Długiej formy. Montaż to po prostu seria scenek, związanych ze sobą lub nie.
Angielska nazwa formuły: Montage
To Długa forma, która może być grana z dużą liczbą graczy. Format jest zainspirowany grą planszową Cluedo.
Podstawą formatu jest zebranie wielu postaci. Publiczność może podać powód zebrania i nadać każdemu graczowi postać. Jedna z postaci ma zostać zabita. Pozostałe postaci powinny mieć powód by zabić ofiarę. Można również użyć publiczności do jej wskazania lub pozwolić motywom ewoluować w trakcie występu. Jeden z graczy będzie detektywem. Opcjonalnie może on mieć pomocnika. Można też przygotować powód zebrania i opisy opstaci przed występem.
Format zacyzna się od zebrania. W pewnym momencie światła gasną, a kiedy się zapalają ponownie, ofiara nie żyje.
Następnie detektyw (lub detektywi) przesłuchują postaci (na osobności, ale inne postaci mogą przeszkadzać w przesłuchaniach). Każda postać powinna dawać wskazówki, że to ona jest zabójcą, jednocześnie zaprzeczając jakiemukolowiek uczestnictwu w morderstwie. Postaci mogą próbować sugerować, że zabójcą jest inny gracz. Wydarzenia wynikłe w trakcie przesłuchania mogą być odegrane jako flashbacki.
Po przesłuchaniu wszystkich postaci detektyw zbiera wszystkie postaci, jak książkach/filmach z Herkulesem Poirotem, i omawia motywy każdej z postaci. Ostatni omawiany gracz jest zabójcą.
Światła gasną, scena początkowa jest odgrywana ponownie, światła gasną, zapalają się i widzimy scenę morderstwa w zwolnionym tempie.
Angielska nazwa formatu: Murder Mystery
Ta Długa forma jest oparta o nowelę Arthura Schnitzlera „Traumnovelle”, w której grupa postaci kolejno sypia ze sobą.
Format jest bardzo prosty: grane są scenki, w których przy zmianie schodzi osoba będąca na scenie dłużej, a w jej miejsce wchodzi nowa osoba. Format kończy się, gdy ostatnia i pierwsza osoba grają razem scenkę. Oczywiście nie ma potrzeby by wszystkie postaci szły ze sobą do łóżka!
Przejście pomiędzy scenkami następuje poprzez dotknięcie osoby mającej zejść (jak we Frizach). Chodzi o to by pokazać różne aspekty postaci, w różnych sytuacjach, w interakcjach z różnymi postaciami.
Angielska nazwa formatu: La Ronde
To rodzaj Wstępu do Długiej formy. Ma on trzy kroki.
Po tym grana jest długa forma używając tych postaci.
Angielska nazwa formy: Invocation
To po prostu seria scenek, z których każda ewoluuje z poprzedniej. Podziel scenę na trzy strefy. Przydziel przynajmniej 2 graczy do każdej strefy. Potem w każdej strefie odgrywana jest scenka. Pierwsza grupa zaczyna od zera. Druga grupa swój pomysł opiera na tym co zbudowała pierwsza grupa. Analogicznie grupa trzecia.
Następują 3 rundy scenek, co skutkuje 9 scenkami. Gdy grupa zaczyna kolejną scenkę, używając postaci wykorzystanych wcześniej.
Odmiany
Zacznijcie od trzech monologów.
Angielska nazwa formuły: Lotus
Wybierz miejsce akcji (np. poczta). Cała długa forma ma miejsce w jednym i tym samym miejscu. Rózne postaci się przewijają, można stosować przewinięcia w przód i w tył, ale otoczenie w scenkach jest ograniczone do wybranego miejsca akcji.
Angielska nazwa formatu: Location
Zacznij od dwóch graczy siedzących na krzesłach. Jako postaci zaczynają mówić o tym co się im kiedyś przydarzyło. Gracze mówią na zmianę.
Po tym następuje seria scenek, w których w każdej nowej scence krzesła są przesuwane. Podczas powrotu do poprzedniego miejsca krzesła wracają na ich pozycję w tym miejscu.
Zakończ format dwoma krzesłami na środku sceny, tak jak na samym początku. Wtedy też zakończ całą historię.
Zwykle grane w dwie osoby, ale można też to zagrać w więcej osób.
Źródło
Format przypisawany Danowi Goldsteinowi
Angielska nazwa formatu: Maslow’s Hierarchy of Needs
To Długa forma, która zaczyna się od kilku monologów, z których każdy jest oparty o postać stworzoną na bazie twarzy wyświetlonej na scenie.
Zbierz kilka zdjęć twarzy, nie pozwól graczom zobaczyć zdjęcia przed występem. Wybierz 3-5 graczy i losowo przypisz im twarz. Publiczność podaje informacje o twarzy, np. imię postaci, motywacje, pragnienia, tło społeczne, itd. Gracz następnie przedstawia postać w monologu, bazując się na obrazie, jak i na sugestiach publiczności.
Kiedy wszystkie postaci zostaną przedstawione grana jest seria scenek, w których przedstawione postaci grają główne role. Gracze, którzy dostali „twarz” nie grają innych postaci, ale pozostali gracze mogą grać postaci pomocnicze (i mogą grać więcej niż jedną postać).
Angielski tytuł formy: Faces
Ta struktura improwizacyjna może być użyta zarówno jako Długa forma, jak i ćwiczenie.
Scena jest przygotowana na wzór pogrzebu, lub nocy przed pogrzebem. Jeden z graczy nie żyje, leży na środku sceny w widoczny sposób, np. na stole lub krzesłach służących za trumnę.
Publiczność sugesruje dziwny sposób śmierci, a potem odgrywana jest scenka śmierci. Może się tak zdarzyć, że osoby obecne na pogrzebie były świadkami śmierci. Po śmierci nieboszczyk wraca do trumny, a pozostali wracają do ceremonii pogrzebu.
Potem po kolei goście opowiadają w monologu o swoich wspomnieniach ze zmarłym. Po każdym monologu odgrywana jest scenka bazowana na monologu, na zasadzie flashbacku.
Angielska nazwa formatu: Funeral Service
To format długiej formy improwizowanej, który w pewnym stopniu przypomina Harolda.
5-4-3-2-1 może być rozgrywany w ilości od 4 do 12 graczy. W tym formacie publiczność podaje 5 różnych motywów, przedmiotów emocji, miejsc lub sytuacji. Potem następuje 5 rund scenek.
W pierwszym akcie granych jest 5 scenek, z których każda bazuje na jednej sugestii publiczności. Te scenki są ze sobą niezwiązane. Po pierwszej rundzie publiczność decyduje która z tych pięciu scenek nie ma być kontynuowana.
W drugim akcie pozostałe 4 scenki są kontynuowane i zaczynają się pojawiać związki pomiędzy scenkami. Ponownie po zakończeniu tej rundy publiczność decyduje którą scenkę odrzucić.
To się powtarza do 4 aktu, w którym pozostają tylko dwie scenki. W piątym akcie te scenki łączą się w scenie finałowej. Ta forma może być grana z lub bez rekwizytów i/lub reżysera.
Odmiany
To może być również grane bez opuszczania linii fabularnych. Jednak w takim wypadku lepiej ograniczyć się do 3 scenek.
Znane również jako Tryptyk lub Mozaika.
Angielski tytuł formy: Five Four Three Two One