Scenka jest grana wierszem. Pierwszy gracz mówi pierwszy wers. Kolejny gracz rymuje do tego wersu i podaje kolejny. I tak dalej.
Gracze, którzy zbyt długo będą się zastanawiać, „giną” (okrzykiem publiczności) i są zastępowani przez kolejnego gracza. Chodzi o to by historia toczyła się dalej, a gracze, którzy nie mogą wymyślić dobrego rymu zginęli, niż rozwalili historię.
Zobacz też: Strofy
Angielska nazwa gry: Rhymes
Daj jednemu graczowi jakąś dużą aktywność, jak wyprawa do dżungli lub budowa domu. Ten gracz musi zrobić pokaz slajdów. Pozostali gracze będą grali slajdy.
Uwagi
Chodzi o to by historię budował zarówno prezenter, jak i pozostali gracze na slajdach. Dawaj graczom wskazówki by nie tylko „budowali” to co narrator opisuje, ale rozszerzali to, budowali/pokazywali następne etapy historii.
Znane również jako Album ze zdjęciami. Znane również jako Pocztówki z wakacji.
Angielska nazwa gry: Slide Show
To pomysł/narzędzie do pracy nad szkieletem każdej historii. Chodzi o to by pokazać model dobrze skonstruowanej historii, która zaczyna się od ustanowienia rutyny, potem następuje zdarzenie burzące rutynę, środek pokazuje konsekwencje złamania rutyny, punkt kulminacyjny, które prowadzi do zakończenia, i samo zakończenie. Wygląda to tak:
Oto jak te kwestie wiążą się z konkretnymi elementami dobrze zbudowanej historii:
Początek ustala rutynę: Dawno, dawno temu… Każdego dnia…
Zdarzenie łamie rutynę: Ale pewnego dnia…
Rozwinięcie pokazuje konsekwencje zerwania rutyny:
Z tego powodu…
Wtedy…
Dlatego…
Punkt kulminacyjny zaczyna dążyć do zakończenia historii: Aż w końcu…
Zakończenie: I od tego czasu…
The Resolution And, ever since then…
Ta struktura uczy graczy jak rozwijać historię poprzez zmiany. Istnieją setki odmian tej struktury. Oto jedna z nich.
Źródło
Oryginalny szkielet historii opracował Kenn Adams, autor książki The Art of Spontaneous Theater.
Angielska nazwa ćwiczenia: Story Spine
Prosta historia to taka, która dzieje się w czasie teraźniejszym. Nie ma skoków do przeszłości czy przyszłości, nie ma wątków pobocznych.
Angielska nazwa formatu: Straight Story
Ćwiczenie indywidualne. Opowiedz historię dla kilku krzeseł. Dowolną historię, sama historia też nie ma znaczenia. W trakcie opowiadania graj też postaci. Możesz w międzyczasie stosować narrację.
Stwórz taką historię, w której łatwo będzie ustalać postaci. Zacznij na przykład od słów „Marta nie lubiła wychodzić z domu” – co podpowie ci, że masz grać postać, która boi się wychodzić na zewnątrz.
Angielska nazwa ćwiczenia: Story to a Chair
Postaw na scenie krzesło. Grupa stoi lub siedzi po bokach by widzieli co się dzieje. Ktoś wybiera przedmiot z sali i kładzie go na krześle. Można też wziąć przedmiot od publiczności. Ten przedmiot jest inspiracją.
Po kolei trzech uczestników (lub więcej jeśli chcesz) mówi krótki monolog zainspirowany tym przedmiotem. Zaczyna jedna osoba, a gdy skończy, pozostawia przedmiot na krześle dla kolejnej osoby. Ktokolwiek jest zainspirowany wchodzi na scenę dodając kolejną część historii/sytuacji z punktu widzenia innej osoby, a trzecia zamyka koło.
To ćwiczenie jest bardzo mocno oparte na postaciach. Pierwsza osoba rozpoczyna historię a pozostałe dwie osoby znajdują sposób by stworzyć inną interesującą postać zaakceptuje i podbije pierwszą osobę. Wyzwaniem jest nie być całkowicie przywidywalnym w doborze dodatkowych postaci (unikaj natychmiastowego wybierania postaci żony, gdy możesz być listonoszem lub manikurzystką). Jednocześnie chcesz utrzymać linię fabularną i uzasadnić co poprzednie postaci już ustaliły. Postaci nie muszą się znać, ale musi między nimi istnieć powiązadnie (nawet jeśli wynika ono z samego przedmiotu).
To ćwiczenie rozwija:
Angielska nazwa gry: Object Narrative
W tej grze odgrywana jest scenka, w której jeden z graczy jest gościem w jakimś miejscu. Nie wie kim jest, dlaczego jest w danym miejscu i jaka jest jego relacja do innych osób w danym miejscu. Pozostali zachowują się dziwnie lub podejrzanie, tak jakby mieli jakiś sekret. Chodzi o to by pod koniec scenki było wiadomo jaki mieli sekret.
Przykładowo, gracz może zadzwonić dzwonkiem do domu dziewczyny by ją zabrać na randkę. Nigdy jej nie widzimy, a pozostali gracze powoli dają wskazówki co się z nią stało. Gra się kończy kiedy my (publiczność) odkryje, że mieszkańcy domu wynosili worki na śmieci z częściami ciała dziewczyny. Aczkolwiek nie musi to być tak straszny sekret.
Angielska nazwa gry: Guest Game
Jednolita historia to opowieść, która dzieje się chronologicznie. Jedna historia, żadnych flashbacków i bocznych wątków.
Angielska nazwa formatu: Straight Story
Atlas chmur to książka Davida Mitchella, na podstawie której nakręcono film w 2012 roku. Książka ta ma specyficzną strukturę, która może posłużyć do stworzenia długiej formy improwizowanej. Po szczegóły zobacz Atlas chmur (możliwe spoilery).
Ten format działa w następujący sposób: to format improwizowany z przerwą. Przed przerwą kilka historii (w książce było to 6, ale dowolna liczba większa niż 2 się sprawdzi) jest w połowie opowiedzianych. Te historie mają miejsce w przeszłości, a każda kolejna jest nieco dalej w czasie. Każda historia jest odgrywana w konkretnym stylu. Po przerwie historie są kończone, ale w odwrotnej kolejności. Pod koniec występu historie powinny się ze sobą wiązać.
Przykład dla wyjaśnienia. Poproś publiczność o cztery sugestie okresów historycznych i miejsc, w porządku chronologicznym. Bliska i daleka przyszłość są dozwolone. Załóżmy, że dostaniemy rewolucję francuską, pierwsza wojna światowa w Wielkiej Brytanii, dzisiejsze USA i Chiny 2030. To wiedzie do 4 historii w 8 częściach. Cztery przed przerwą i cztery po niej. Każda historia jest grana jako Jednolita historia. Przykładowo:
Powinno istnieć nawiązanie w historii 1 do historii 2, w historii 2 do historii 3 i w historii 3 do historii 4. Wszystkie powiązania powinny być różne i niekoniecznie typowo gatunkowe, n.p. książka napisana przez postać w historii 1 może być ważna w historii 2, wynalazek w historii 2 może wiązać się z zawodem w historii 3, itd. Jeśli jedno z powiązań jest oparte na postaciach, pozostałe powiązanie nie mogą być na tym oparte. Sytuacją idealną jest gdy nie wszystkie powiązania są ustalone przed przerwą. Dla bardzo konkretnych przykładów najlepiej przeczytać książkę Mitchella.
Źródło
Książka autorstwa Davida Mitchella wydana w 2004 roku. Pomysł użycia struktury dla długiej formy przypisywany jest Tomowi Tollenaere’owi.
Angielska nazwa formatu: Cloud Atlas
Gra dla 4-10 graczy. Poproś publiczność o tytuł filmu. Jeden gracz przeprowadza wywiad z drugim graczem. W trakcie omawiania filmu pozostali gracze odgrywają urywki filmu.
Można wprowadzić luźniejszą ramkę – dwóch znajomych oglądających film na DVD. Znane jako DVD.
Angielska nazwa gry: Movie Review