Dochodzenie

To Długa forma, która może być grana z dużą liczbą graczy. Format jest zainspirowany grą planszową Cluedo.

Podstawą formatu jest zebranie wielu postaci. Publiczność może podać powód zebrania i nadać każdemu graczowi postać. Jedna z postaci ma zostać zabita. Pozostałe postaci powinny mieć powód by zabić ofiarę. Można również użyć publiczności do jej wskazania lub pozwolić motywom ewoluować w trakcie występu. Jeden z graczy będzie detektywem. Opcjonalnie może on mieć pomocnika. Można też przygotować powód zebrania i opisy opstaci przed występem.

Format zacyzna się od zebrania. W pewnym momencie światła gasną, a kiedy się zapalają ponownie, ofiara nie żyje.

Następnie detektyw (lub detektywi) przesłuchują postaci (na osobności, ale inne postaci mogą przeszkadzać w przesłuchaniach). Każda postać powinna dawać wskazówki, że to ona jest zabójcą, jednocześnie zaprzeczając jakiemukolowiek uczestnictwu w morderstwie. Postaci mogą próbować sugerować, że zabójcą jest inny gracz. Wydarzenia wynikłe w trakcie przesłuchania mogą być odegrane jako flashbacki.

Po przesłuchaniu wszystkich postaci detektyw zbiera wszystkie postaci, jak książkach/filmach z Herkulesem Poirotem, i omawia motywy każdej z postaci. Ostatni omawiany gracz jest zabójcą.

Światła gasną, scena początkowa jest odgrywana ponownie, światła gasną, zapalają się i widzimy scenę morderstwa w zwolnionym tempie.

Angielska nazwa formatu: Murder Mystery

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Dochodzenie została wyłączona

Film katastroficzny

To Długa forma, która może być grana z dużą ilością graczy.

Publiczność podaje sugestię katastrofy (powódź, trzęsienie ziemi, atak kosmitów, dowolnie) i miejsce w którym forma się rozpocznie, najlepiej miejsce, w którym będzie wiele postaci. Przykładowo, raj tropikalny, duży budynek.

Historia zaczyna się zaraz przed katastrofą, zwykle kilka postaci przewiduje katastrofę, odkrwając poszlaki wskazujące nadchodzącą katastrofę.

Następnie widzimy wiele postaci w danym miejscu. Powinny się tam znaleźć sztampowe postaci z filmów katasroficznych. Przykładowo

  • Starsze małżństwo, które jest ze sobą od dawna (zginą)
  • Ksiądz, który może przewodzić (zginie)
  • Szalony naukowiec, który znajdzie cudowny ratunek by uciec od katastrofy (zginie)
  • Upadły bohater, były policjant wyrzucony ze służby, emerytowany strażak, były ratownik uzależniony od narkotyków, i tak dalej. Zbierze się w sobie i przeżyje.
  • Małżeństwo z dzieckiem (lub buntowniczy nastolatek niedogadujący się z rodzicami) (dzieciak przeżyje, rodzice nie)
  • Jakaś problematyczna postać, która będzie kochanką bohatera.
  • Obejrzyj kilka filmów katastroficznych i wybierz swoje ulubione kliszowe postaci.

Następnie nadchodzi katastrofa. Światła, dźwięki i dym są konieczne. Możecie użyć muzyka z gitarą elektryczną by dodać barwy.

Kolejne sceny pokazują postaci w ich próbach przetrwania. Większość (spektakularnie zginie). Możesz przedstawiać przeszłość postaci we flashbackach.

Historia kończy się gdy bohater, kochanka i dzieciak (jeśli pojawił się w historii i żyje) uciekają i wiodą spokojne życie.

Angielska nazwa formatu: Disaster Movie

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Film katastroficzny została wyłączona

La Ronde

Ta Długa forma jest oparta o nowelę Arthura Schnitzlera „Traumnovelle”, w której grupa postaci kolejno sypia ze sobą.

Format jest bardzo prosty: grane są scenki, w których przy zmianie schodzi osoba będąca na scenie dłużej, a w jej miejsce wchodzi nowa osoba. Format kończy się, gdy ostatnia i pierwsza osoba grają razem scenkę. Oczywiście nie ma potrzeby by wszystkie postaci szły ze sobą do łóżka!

Przejście pomiędzy scenkami następuje poprzez dotknięcie osoby mającej zejść (jak we Frizach). Chodzi o to by pokazać różne aspekty postaci, w różnych sytuacjach, w interakcjach z różnymi postaciami.

Angielska nazwa formatu: La Ronde

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania La Ronde została wyłączona

Inwokacja

To rodzaj Wstępu do Długiej formy. Ma on trzy kroki.

  • Weź sugestię od publiczności. Ta sugestia jest wychwalana po kolei przez każdego gracza.
  • Ta sama sugestia jest ponownie wychwalana, ale teraz nadawane są jej ludzkie cechy, nazywanie „sugestii” jak ludzi.
  • Rozszerz sferę językową. Użyj stylu poetyckiego, pseudofrancuskiego, cokolwiek.
  • Po tym gracze przybierają charakterystyki, które wyewoluowały w trakcie poprzednich rund.

Po tym grana jest długa forma używając tych postaci.

Angielska nazwa formy: Invocation

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Inwokacja została wyłączona

Lotus

To po prostu seria scenek, z których każda ewoluuje z poprzedniej. Podziel scenę na trzy strefy. Przydziel przynajmniej 2 graczy do każdej strefy. Potem w każdej strefie odgrywana jest scenka. Pierwsza grupa zaczyna od zera. Druga grupa swój pomysł opiera na tym co zbudowała pierwsza grupa. Analogicznie grupa trzecia.

Następują 3 rundy scenek, co skutkuje 9 scenkami. Gdy grupa zaczyna kolejną scenkę, używając postaci wykorzystanych wcześniej.

Odmiany

Zacznijcie od trzech monologów.

Angielska nazwa formuły: Lotus

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Lotus została wyłączona

Miejsce

Wybierz miejsce akcji (np. poczta). Cała długa forma ma miejsce w jednym i tym samym miejscu. Rózne postaci się przewijają, można stosować przewinięcia w przód i w tył, ale otoczenie w scenkach jest ograniczone do wybranego miejsca akcji.

Angielska nazwa formatu: Location

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Miejsce została wyłączona

Hierarchia potrzeb

Zacznij od dwóch graczy siedzących na krzesłach. Jako postaci zaczynają mówić o tym co się im kiedyś przydarzyło. Gracze mówią na zmianę.

Po tym następuje seria scenek, w których w każdej nowej scence krzesła są przesuwane. Podczas powrotu do poprzedniego miejsca krzesła wracają na ich pozycję w tym miejscu.

Zakończ format dwoma krzesłami na środku sceny, tak jak na samym początku. Wtedy też zakończ całą historię.

Zwykle grane w dwie osoby, ale można też to zagrać w więcej osób.

Źródło

Format przypisawany Danowi Goldsteinowi

Angielska nazwa formatu: Maslow’s Hierarchy of Needs

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Hierarchia potrzeb została wyłączona

Twarze

To Długa forma, która zaczyna się od kilku monologów, z których każdy jest oparty o postać stworzoną na bazie twarzy wyświetlonej na scenie.

Zbierz kilka zdjęć twarzy, nie pozwól graczom zobaczyć zdjęcia przed występem. Wybierz 3-5 graczy i losowo przypisz im twarz. Publiczność podaje informacje o twarzy, np. imię postaci, motywacje, pragnienia, tło społeczne, itd. Gracz następnie przedstawia postać w monologu, bazując się na obrazie, jak i na sugestiach publiczności.

Kiedy wszystkie postaci zostaną przedstawione grana jest seria scenek, w których przedstawione postaci grają główne role. Gracze, którzy dostali „twarz” nie grają innych postaci, ale pozostali gracze mogą grać postaci pomocnicze (i mogą grać więcej niż jedną postać).

Angielski tytuł formy: Faces

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Twarze została wyłączona

Pogrzeb

Ta struktura improwizacyjna może być użyta zarówno jako Długa forma, jak i ćwiczenie.

Scena jest przygotowana na wzór pogrzebu, lub nocy przed pogrzebem. Jeden z graczy nie żyje, leży na środku sceny w widoczny sposób, np. na stole lub krzesłach służących za trumnę.

Publiczność sugesruje dziwny sposób śmierci, a potem odgrywana jest scenka śmierci. Może się tak zdarzyć, że osoby obecne na pogrzebie były świadkami śmierci. Po śmierci nieboszczyk wraca do trumny, a pozostali wracają do ceremonii pogrzebu.

Potem po kolei goście opowiadają w monologu o swoich wspomnieniach ze zmarłym. Po każdym monologu odgrywana jest scenka bazowana na monologu, na zasadzie flashbacku.

Angielska nazwa formatu: Funeral Service

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Pogrzeb została wyłączona

Pięć cztery trzy dwa jeden

To format długiej formy improwizowanej, który w pewnym stopniu przypomina Harolda.

5-4-3-2-1 może być rozgrywany w ilości od 4 do 12 graczy. W tym formacie publiczność podaje 5 różnych motywów, przedmiotów emocji, miejsc lub sytuacji. Potem następuje 5 rund scenek.

W pierwszym akcie granych jest 5 scenek, z których każda bazuje na jednej sugestii publiczności. Te scenki są ze sobą niezwiązane. Po pierwszej rundzie publiczność decyduje która z tych pięciu scenek nie ma być kontynuowana.

W drugim akcie pozostałe 4 scenki są kontynuowane i zaczynają się pojawiać związki pomiędzy scenkami. Ponownie po zakończeniu tej rundy publiczność decyduje którą scenkę odrzucić.

To się powtarza do 4 aktu, w którym pozostają tylko dwie scenki. W piątym akcie te scenki łączą się w scenie finałowej. Ta forma może być grana z lub bez rekwizytów i/lub reżysera.

Odmiany

To może być również grane bez opuszczania linii fabularnych. Jednak w takim wypadku lepiej ograniczyć się do 3 scenek.
Znane również jako Tryptyk lub Mozaika.

Angielski tytuł formy: Five Four Three Two One

Kategoria: Formaty | Możliwość komentowania Pięć cztery trzy dwa jeden została wyłączona